Yaşlanma, hayal gücü ve işleri yarım bırakmanın güzelliği… Üçümüz genç ceylanlar gibi koşturuyorduk. Uzun otların arasından sıçrayıp…

Dickens, Henry James ve minik bir kuş bana dikkat kesilmeyi öğretti... Central Park’ta muhteşem bir gündü. Eşimle birlikte açmış kiraz çiçeklerinin altından geçerken tatlı kokuları havada yayılıyordu. Sekizinci sınıf öğrencileriyle birlikte doğuya giden oğlumu şaşırtmak için New York’taydık. Şehre ilk gelişimdi ve Central Park’taki yürüyüşümüz gerçekten büyülüydü...

Masumiyetin hüküm sürdüğü bir yerde, eskiden milyonlarca dolarlık bir bütçeyi yöneten bir polis şefiydim…

Bir keşiş, filozof ve psikologdan gelen bilgice sözler... Hayat, düzen ile kaos arasındaki ebedi bir danstır...

Tıpkı sağlıklı bir ağacın güçlü köklere ihtiyaç duyması gibi, sağlıklı ve anlamlı bir yaşam da sağlam temel değerlere dayanır…

Durgunluk, acı ve görmenin bilgeliği üzerine… Geçenlerde, güneşli bir öğleden sonra parkta yürüyordum. Birden, bir bankta oturan yaşlı bir..

Bu sabah yine Seneca'nın İlahi Takdir Üzerine (On Providence) kitabını okuyordum. Her seferinde olduğu gibi, sözleri yine sert…

Kendi iç dünyanızla ilgilenmesini beklemek yerine, dünyanın size bir şeyler vermesini beklediğiniz an, hayal kırıklığı ve öfkeyle dolmaya…

Makineler gelişiyor, durmadan hikâyeler üretiyor. Dizüstü bilgisayarımı açtığımdan bile daha hızlı kelimeler döküyorlar. Asla uyumuyorlar…

Onu her yerde hissedebiliyordum… Sonsuz bir gezgin olan ruhu, daima maceralara koşardı. Gördüğü her manzarada, dinlediği her hikayede..

Bu yıl 38 yaşıma girdim. Aslında pek üzerinde durmadığım bir dönüm noktasıydı bu, ta ki son zamanlarda durup biraz düşünmeye başlayana kadar. Hayatın bana öğrettikleri, genelde başkalarından, özellikle de okuduğum kitaplardan edindiğim bilgilerle şekillendi. Ama bazı gerçekler var ki, onları ancak zor yoldan öğreniyorsunuz. Sadece yaşayarak, tecrübe ederek içselleştirdiğiniz şeyler...

Biz, tekrar tekrar yaptığımız şeyiz... William Carnegie, İskoç bir el tezgahı dokumacısıydı. Sanayileşme dünyayı değiştirene kadar…

Eski dünya izlerini sözlerde değil, eylemlerde bırakır... Mutfak kapısı gıcırdadı, Johnny içeri süzüldü, elinde kırık bir kemer…

Yıpranmış bir dünyada, küçük nezaketler bizi bir arada tutuyor... İşte nezaketlerin bizi bir arada tuttığu böyle bir günde, eşim ve ben…

Öğleden sonranın o dingin sessizliği, odamı bir battaniye gibi sararken, zihnimde kelimeler dans ediyordu...

Soykırımdan kurtulan birinin hayatın anlamını bulma yolculuğu... Bir zamanlar, insan ruhunun dayanıklılığına inanan bir adam vardı…

Hayallere sıkı sıkı tutunun... Polis memuru Jack Murray, o gece üzerinde taşıdığı yeleği çıkarıp, genç kızın başının altına…

Yaratıcı ifadenin derin sularından içmeyi öğrenin... Bu söz adeta bir fısıltı gibiydi, ruhun en derininden yükselen bir davet misali…

Öğleden sonra, o beklenmedik sabahın hiç bilmediği bir ağırlık çökerdi omuzlarıma. Sanki hiç beklenmedik bir misafir gelirdi içime…

Lambanın alevi sıçrıyor... O eski, yıpranmış yıllık, ruhumun sakin sularına atılmış bir taş gibiydi. Yarattığı dalgalar, uzun zamandır…

Apalaş Dağları'nda hikayelerin anlatılışında kendine has bir özellik vardır. Yaşlıların bilgeliği, tepelerdeki hayatın ritmi ve nesiller…