Buda, Nietzsche ve Jung'dan 3 Dahi Yaşam Kuralı

Bir keşiş, filozof ve psikologdan gelen bilgice sözler... Hayat, düzen ile kaos arasındaki ebedi bir danstır. İçimizde bir yanda sükunet ve huzur arayışı, diğer yanda ise her şeyi kontrol etme arzusu vardır. Bu iki zıt kutbun arasında sıkışıp kalmışken, tek çabamız akıl sağlığımızı korumaktır. Tam da bu noktada, bir keşişin dingin bilgeliği (Buddha), bir filozofun cüretkar sorgulamaları (Nietzsche) ve bir psikoloğun insan ruhuna dair derin analizleri (Jung) imdadımıza yetişir. Birbirinden bu denli farklı üç zihnin sunduğu bakış açıları, hayatın bu temel gerilimini anlamlandırmada bize yol gösterebilir.

Buda, Nietzsche ve Jung'dan 3 Dahi Yaşam Kuralı

1. Buda: Gerçekle tartışmayı bırakın

Buddha'nın öğretisinin merkezinde yatan temel fikir şudur: Yaşam, doğası gereği ızdırap içerir. Ancak bu ızdırabın kaynağı, hayatın kendisi değil, kendi zihnimizin yarattığı dramalara olan bağımlılığımızdır. Zevke sıkı sıkıya sarılır, acıdan ise şiddetle kaçınırız. Nihayetinde, gerçekliği olduğu gibi kabul etmek yerine, onun sürekli farklı olmasını arzularız. İşte acı, tam da bu direnişten doğar.

"Yaşamın doğası gereği acıdan kaçış yoktur, fakat ızdırap çekmek zorunlu değildir. Acı, koşulların bize bir dayatmasıdır. Izdırap ise bizim bu dayatmaya verdiğimiz zihinsel yanıttır; acının etrafına ördüğümüz düşünce ve duygulardır. İlki kaderdir, ikincisi ise bir irade meselesidir. Hatta en zor anda bile, daha büyük bir acının yokluğuna şükrederek perspektifimizi değiştirme gücüne sahibiz."

Tam olarak duymak istediğin bilgelik bu değil, değil mi?

Ama dur, daha fazlası var.

Hayatı bir nehir gibi düşünün. Stres, nehre karşı yüzmeye çalışmaktan doğar, akıntının kendisinden değil. Stresinizin asıl kaynağı, kontrol edemeyeceğiniz şeylere karşı verdiğiniz bitmek bilmeyen mücadeledir. Acı, nehirdeki bir kayaya çarpmak gibidir; kaçınılmaz ve gerçektir. Izdırap ise o kayaya tekrar tekrar vurarak "neden oradasın?" diye bağıran zihninizin isyanıdır. Nehrin yönünü sevmek zorunda değilsiniz. Sadece kürek çekmeyi bırakın ve akmasına izin verin. Bu, tüm sorunlarınız için geçerli olan en basit çözümdür.

Önce kabullenin.

Sonra harekete geçin.

Aksi halde kendinizi gerçeklikle nafile bir savaşın içinde bulursunuz ve bu savaşı daima kaybedersiniz. İçinizde hayal kırıklığı veya acı belirdiğinde, onu durdurmaya veya yargılamaya çalışmayın. Sadece bir gözlemci gibi, gelip geçmesine izin verin. Zihninizde yarattığınız hikayelerle beslemediğiniz sürece, her duygu gücünü yitirecektir. İşte zihninizin esiri olmaktan çıkıp onun efendisi olmanın yolu budur.

2. Nietzsche: Hayat zor. Güzel. Şimdi, yaşamak için "neden"ini bul.

Nietzsche, sızlanmanın panzehiridir. Onun felsefesi, hayata karşı dimdik duran bir “peki, ne olmuş yani?” tavrıdır. En bilinen sözlerinden biri şudur: “Yaşamak için bir nedeni olan, neredeyse her türlü nasıla katlanabilir.” Ancak çoğu kişi devamını unutur: O nedeni senin yaratman gerekir.

Tanrı öldü. Toplumun koyduğu kurallar birer tuzaktır. Ailenin senin için kurduğu hayaller, senin değil onların düşüdür. Sonunda yalnızca kendinle baş başa kalırsın. Ve işte tam orada, durdurulamaz hale gelirsin.

Kendine sorman gereken tek soru şudur:

“Bunu gerçekten ben mi istiyorum, yoksa bana istendiği söylendiği için mi istiyorum?”

Cevap boş geliyorsa, yak onu. Kendi işini kur.

Ruhunu ateşe ver.

"Hiç kimse sana, sadece senin, hayat nehrini geçmen gereken köprüyü inşa edemez." Nietzsche

Nietzsche’nin dahiyane kuralı, bir Übermensch gibi yaşamaktır.

Bir süper kahraman değil, bir üst-insan.

Dur, bir dakika… Ne demek bu?

Hayatın acısına gözünü dikip yine de “Evet, yine de yaşamaya değer” diyebilen biri olmak. Kolaylığın ve rahatlığın peşinde koşmaz. Kendi amaçlarını bulur, kendi değerlerini kurar, kendi oyunlarını yaratır.

Ve o oyunu bütün gücüyle oynar.

Kariyerin, ilişkilerin, sanatın; hepsi sana bağlı.

Kimse gelip seni kurtaramaz. Yaşamak için hazır bir kural yok; zorluğu sen belirlersin. Kendi standardın sensin.

Başarısız olduğunda sistemi suçlamak yok — bir üst seviyeye çıkarsın. Sevmediğin bir hayatın içinde sıkıştıysan görevini unutma: onu yenmek.

Nietzsche der ki: hayatın anlamını aramayı bırak; eylemlerinle hayata anlam ver. Acıdan kaçmak yerine, acının anlamlı kıldığı şeylerin peşinden git.

3. Jung: Gölgelerinizi bütünleştirin, yoksa tüm hayatınızı yönetirler.

Carl Jung uçuruma baktı ve bunun aslında bir ayna olduğunu fark etti.

Onun temel kuralı şuydu: Nefret ettiğiniz, sakladığınız taraflarınızla barışmadıkça asla tam olamaz, asla gerçek bir kontrol sahibi olamazsınız.

Jung buna Gölge adını verdi.

Kibirli pislik. Güvensiz çocuk. Kıskanç dost. Erteleyici benlik.

Herkese ve hatta kendinize “iyi insan” görünmek için bastırdığınız her şey, işte orada.

Jung'un uyarısı korkutucu derecede pratik. "Bilinçaltınızı bilinçli hale getirene kadar, hayatınızı yönlendirecek ve siz buna kader diyeceksiniz."

Aman Tanrım. Katlanamadığın o kişi, büyük ihtimalle kendinde inkâr ettiğin bir tarafını yansıtıyor.

Ani, mantıksız öfken hiçbir “nedenden” değil, tetiklenen gölgenden kaynaklanıyor. Kontrol sende sanıyorsun ama aslında kabul etmekten korktuğun yanlarının kuklasısın.

Özetle: saf ışıkmış gibi davranmayı bırak.

Karanlığının derinliklerine in, onunla yüzleş, onunla konuş. Onu bastıramazsın; ama onu gerektiğinde kullanmayı öğrenebilirsin. Yoksa seni, gecenin ikisinde mesaj atan kötü bir eski sevgili gibi kontrol etmeye devam eder.

Gölgene sahip çık. Çünkü orada, farkında bile olmadığın bir güç yatıyor.

Birine karşı sert bir tepki verdiğinde, kendine şu soruyu sormayı unutma:

“Bu benim hakkımda ne söylüyor?”

Gösteriş meraklılarından nefret mi ediyorsun? O halde kendine sor: Nerede kendi parlamana izin vermiyorsun?

Tembellikten mi nefret ediyorsun? Belki de sen, kendini tüketene kadar çalışıyorsun.

Bütünleşme, karanlık dürtülerine göre yaşamak değildir.

Onların varlığını kabul etmektir.

Onları ışığa çıkardığında, üzerindeki güçlerini kaybederler.

Çöplerini başkalarına yansıtmayı bıraktığında, tüm benliğinin sorumluluğunu üstlenmeye başlarsın.

Ve kendi tetikleyicilerini tanıdıkça, manipüle edilmesi çok daha zor birine dönüşürsün.

Hepsi bu.

Gerçekliğin üç ustasından üç acımasız, parlak bilgelik.

Buda, Nietzsche ve Jung'dan 3 Dahi Yaşam Kuralı

• Buda’dan: Gerçeklik olduğu gibi kalır; onunla savaşmayı bırak.

• Nietzsche’den: Yaşama nedenini sen yarat; o zaman her şey katlanılabilir olur.

• Jung’dan: Şeytanların hiçbir yere gitmiyor; öyleyse onları senin için çalıştır.

Bir keşişten, bir filozoftan ve bir psikoterapistten — fena sayılmayacak hayat dersleri.

Üç kural, üç gerçeklik…

Bunları hayatın tek kuralı yapmak zorunda değilsin. Ama kullanabilirsin. Çünkü hepimiz aynı işi yapıyoruz: Kendimize ait hissettiren bir hayat kurmak.

İşte mesele bu.

Bu yol, kurtarılmak isteyenler için değil. Kendini kurtarmaya hazır olanlar için.

Zihnini, hayatını ve gölgelerini kurtarmak — yalnızca sana bağlı.

by Thomas Oppong