Hepimiz ormanların insanlardan daha güvenli olduğunu biliyoruz... Jim Harrison'ın vedası, edebiyatla iç içe bir sonun resmi gibiydi…

Bilirsiniz, hayatın çoğu zaman en güzel anları, en küçük detaylarda saklıdır. Koskoca bir ömür, ufacık mutluluk kırıntılarından örülür…

Evimin arka bahçesine bakan penceresinden sık sık gözüme takılan bir manzara var. Yaşlı bir kadın, bahçemin alt kısmında…

Yaşlılık, farklı bir kılıkta olsa da, gençlikten daha az bir fırsat değildir. Nasıl ki akşam alacakaranlığı kaybolurken, gökyüzü gündüz…

Hayvanların koşulsuz sevgisi, bu zor zamanlarda tek tesellimiz... Dün, minik dostumuzla vedalaşmak zorunda kaldık. Oldukça yaşlıydı…

Hayatı iki kez tatmak için yazarız, anda ve geriye dönüp baktığımızda... İşte yazmanın büyüsü. O an ve anılara dönüp baktığımda…

Perdenin ne zaman kapanacağını asla kestiremezsiniz... Köpüklü suların üzerinde, beş metrelik bir düşüşün hemen altında ve kısmen suyun…

Hatırlıyor musunuz, o eski Mazda'yı? Hani, boyası yer yer dökülmüş, motoru her çalıştığında sanki öksürüyormuş gibi ses çıkaran o arabayı?

Hepimizin kimliğimizi ve öz saygımızı şekillendiren, bizi biz yapan yeteneklerimiz veya özelliklerimiz vardır. Bazılarımız için bu…

Bilinmeyenden öğreniriz, görünmeyeni bekleriz. Günlerdir süren yağmur nihayet dindiğinde, evde kalmanın verdiği ağırlık üzerime çökmüştü…

Bazen o milyoner yazarın tavsiyesini dinlemeli miydim diye merak ediyorum. Sonuçta, o çok başarılı bir yazar ve çevrimiçi yazma hakkında...

Artık üretmedikleri o şeye, o zamana ait bir parçaya sahip olmanın özlemini duyuyoruz...

Aşk gözyaşları kadar sıcaktır ve gerçektir... Rüzgar çanlarının sesi, onun varlığını ele veriyordu. Akşam olmuştu...

Hepsi beni beklemiyor... Bir kadın telefonlara cevap vermiyordu ve ailesi telaşlandı. Uzakta yaşıyorlardı ama endişelerini bildirmek için…

Doğanın en küçük canlıyı bile önemsemesi gibi, evren de bazen beklenmedik sürprizlerle karşımıza çıkar...

Burada, gözden kaçan güzellikler hayat buluyor... Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, mesafe ölçer kameramı sıkıca tuttum…

Kendinizi sanatınıza verin... İşyerinde biri moralimin bozuk olduğunu biliyordu ve isimsiz olarak masama mühürlü bir zarf bıraktı…

Mükemmeliyetçilik, parıltılı bir zırh gibi görünse de, aslında beni özgürlüğümden mahrum bırakan ağır bir yüktü…

O zamanlar her şey çok güzeldi... Bir yaz başında annemin ve babamın küçük kuyruklu piyanosunu çalarken kapı zili çaldı…

Bu modern dünyada, zarafet ve özgünlük giderek kayboluyor gibi görünüyor. Yapaylık, yüzeysellik ve dikkat çekmeye yönelik narsisizm...

Kontrol edemeyeceğiniz bir gücü asla kullanmayın... Sonoma Eyalet Üniversitesi'nde bir cuma öğleden sonrasıydı...