Para üretkenlik için güçlü bir teşvik aracı olabilir, ancak doğru şeyleri üretmek için her zaman en iyisi değildir. Paranın, gaye edilebilmesi için bir arka plana ihtiyacı vardır. Özgürlük satın almak için parayı kullanabilirsiniz mesela. Özgür kıldığınız zamanınızla, değerli şeyler üretme özgürlüğünü de tabi.
Geçenlerde “gayesinin” ailesi için para kazanmak olduğunu bildiren birinin yorumunu okudum. Bu, Milton Friedman’ın; bir şirketin amacının hissedarlarına para kazandırmak olduğu fikrine benziyordu bence. Bu yaklaşım tarzındaki asıl sorun, eylemlerinizden etkilenenlerin ailenizden veya hissedarlarınızdan çok daha fazla insanın olması.
Aslında bu tür akıl yürütmeler, bencil olmanın bir bahanesidir. Korkuya teslim olmanın bir bahanesi. Hayatın, hayatta kalmakla ilgili olduğuna dair temel bir inanca dayanır bu. Gerçek bir gaye değildir esasında.
Aşkı ele alalım mesela, sadece bir fikir veya beyindeki duygusal / kimyasal bir faaliyettir ve nihayetinde benlikten başka tanrısı yoktur diye düşünebiliriz. Böyle nihilistik bir düşünce tarzından daha iyisini yapabiliriz. Eğer kendimizi alçakgönüllü olmaya inandırıp, ve inanç ve sevgi ile beslenen hayatın, bizi nereye götürebileceğini görmeyi arzu ediyorsak…
Destek olmak için bana bir kahve ısmarlayabilirsiniz :) ve E-Posta Bültenimize de üye olabilirsiniz…