Arkadaşlığın Gerçek Değeri | Stoacı Mektubu #17

Bir zamanlar popüler olan sosyal medya platformu Clubhouse'ı deneyimleme şansım olmuştu. İnsanların, zamanlarını en yakın arkadaşları, kardeşleri, anneleri, babaları veya kendilerine yakın hissettikleri kişilerle konuşarak geçirebilecekken, neden yabancılarla sohbet etmeyi tercih ettiklerini o zamanlar gerçekten anlamakta güçlük çekmiştim.

“On the true value of friendship” by Darius Foroux

Sosyal medyadaki bu anlamsız sohbetlerde yer alan kişiler, karşılaştığınız sorunlarla veya başka bir zorlukla mücadele ettiğinizde ya da kendinizi yalnız hissettiğinizde yanınızda olmayacaklar. Bu insanlar büyük ihtimalle gerçek arkadaşlarınız değillerdir. Bana geçmişte yaşadığım yüzeysel arkadaşlıkları anımsatıyorlar.

Üniversitede arkadaşlarım, barlara birlikte gittiğim kişilerdi. Sonrasında hafta sonlarını birlikte geçirdiğim insanlar arkadaşlarım oldu. Bir şirkette çalışırken de, içki içmeye birlikte gittiğim kişiler vardı. Ancak bu insanlar, gerçek arkadaşlarım değillerdi.

Seneca, bu tür ilişkileri şu şekilde açıklıyor: "Bunlar, insanların yarar sağlayan arkadaşlıklar olarak adlandırdıkları kişilerdir; çünkü kişisel çıkarlar için evlat edinilen bir kişi, yalnızca faydalı olduğu sürece memnun kalacaktır. Bu yüzden, başarı zamanlarında insanları çevreleyen arkadaş kalabalığı olur, fakat yıkıntıların etrafında bir çöl bulunur ve sahte arkadaşlıklar sınanınca hızla dağılırlar."

Okula gittiğim dönemlerde, bazı arkadaşlarımın gerçekten dost olmadığını anlamıştım. Haftalık partilerden sıkılmış ve eğitimime ile kişisel gelişimime daha fazla önem vermeye başlamıştım. Artık arkadaşlarımla çalışmayı veya hayat üzerine sohbet etmeyi tercih ediyorum. Ancak o zamanlar, bazı arkadaşlarım bu konularla ilgilenmiyorlardı. Ortak ilgi alanımız olan partiler sona erdiğinde, yavaş yavaş birbirimizden uzaklaştık.

Başlangıçta bu durumu üzücü bulduğumu düşünmüştüm. "Birlikte çok güzel zamanlar geçirdik ve şimdi birbirimizi hiç görmüyoruz," diye düşünerek kendimi kederlendiriyordum. Ancak hayatın doğası bu. Stoacı filozofları okuyarak, hayatın getirdiği değişimleri kabullenmeyi öğrendim. Mevsimler, insanlar ve siz değişirsiniz; bu doğal bir süreçtir. Bunu kabullenmeli ve bu gerçekle barışık bir şekilde yaşamayı öğrenmeliyiz.

Ama bazen, onlarla birlikte büyüyorsunuz. On yıl önce Quincy ile arkadaş olduk. O zamanlar her ikimiz de yirmili yaşlarımızın başlarında idik ve dışarı çıkmaktan hoşlanıyorduk. Sık sık bir araya gelen altı kişilik bir grubun parçasıydık: Her gün konuşur, her cumartesi gecesi buluşurduk. Genellikle evimde toplanır, tüm akşamı ve geceyi eğlenerek geçirirdik. Bazen dışarı çıkardık, bazen evde vakit geçirirdik.

Günün sonunda, diğerleri kendi yollarına gittiler, ancak Quincy ile ben daima dost kaldık. Her zaman en fazla ortak yönleri paylaştık. Hayat bizi farklı yollara sürükledi ama birbirimizi daima aradık, hal hatır sorduk ve destek olduk. Onun başarısını ve mutluluğunu her zaman diledim. Bence gerçek dostluk budur.

Aynı değerleri paylaştığınız insanları bulun. Arkadaşlık, sayıyla ilgili değildir; üç arkadaşla geçirilen zaman bile yeterli olabilir. Seneca'nın söylediği gibi, çoğu insan test edildiğinde, gerçek arkadaş olmadıkları anlaşılır.

Bu, iş veya okul arkadaşlarınızla eğlenemeyeceğiniz anlamına gelmez. Geriye dönüp baktığımda, hâlâ pek çok güzel anım var. Arkadaşların gelip gitmesi üzülmeyi gerektirmez; bu doğal bir süreçtir.

İlişkilerimde derin bağlar kurmayı tercih ederim ve az sayıda olsa da gerçekten değer verdiğim dostlarım vardır. İşte arkadaşlığın gerçek anlamı da burada yatar. Sadece taşınma yardımı istemek için ya da birlikte eğlenmek için değil; gerçek dost, görüşemeseniz ya da birbirinize ihtiyacınız olmasa bile sizi düşünen ve sizinle ilgilenen kişidir. Ve ihtiyaç duyduğunuz her an, her zaman oradadır. Her şey gönlünüzce olsun. Kalın sağlıcakla…

Darius Foroux