Kimse tam olarak bencil değildir, yani bencillik içeren davranışlarımız dahi tamamen bencil değildir.
Belki saf (tam) bencillik davranışları sergilediğimiz anlar da nadirdir, örneğin; bir asker, arkadaşını kurtarmak için el bombasının üzerine atlayabilir. Ancak bu bile kişisel bir çıkar ile kısmen ilişkilendirilebilir. Yani öteki kişiyi kaybetmenin acılarıyla yaşamak istememek ya da onu kurtarmak için yapabileceğiniz her şeyi yapmamaktan kaynaklı olarak vicdan azabı ile yaşayamamanın verdiği ağırlık gibi sebepler bir çıkar ilişkisi kurmamıza sebep olabilir.
Duygusal olarak ve bazı durumlarda da fiziksel veya ekonomik olarak diğer insanların başına gelenlerden etkileniyoruz. Başkalarını etkileyen şeyler bizleri de etkiyor ister istemez. Başkalarına yardım ederken bile kendimizi kişisel çıkarlarımızdan soyutlamamız hemen hemen imkansız.
“Bencil miyiz veya değil miyiz?” sorusunun cevabı aslında: her ikisidir. Ama muhtemelen kendimizi bencil olup-olmama çizgisinden daha az bencil olmaya doğru uzaklaştırma potansiyeline de sahibiz.
